ایجاد ۸ فروشگاه صنایع دستی وگردشگری در بقعه قیدار نبی
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۰۱۲۵
به گزارش خبرگزاری مهر، علی ذوالقدری با بیان اینکه طی امسال برای اجرای طرح جامع قیدار نبی (ع) از محل عوائد این موقوفه بیش از ۳۶۰ میلیارد ریال هزینه شده است، گفت: در راستای اجرای این طرح، ریالی از اعتبارات دولتی هزینه نشده است.
وی ادامه داد: با انتقال مدرسه علمیه بقعه حضرت قیدار نبی (ع) به ساختمان جدید، ۲۸ حجره قدیمی این بقعه تبدیل به زائرسرای سنتی و فروشگاه عرضه صنایع دستی و گردشگری می شود که از فروردین سال آینده آماده خدمت رسانی به زائرین، مسافرین و گردشگران است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ذوالقدری با بیان اینکه بیش از ۲۰ میلیارد ریال برای بهسازی و تغییر کاربری این حجره ها هزینه شده است، گفت: همچنین زیرزمین قدیمی واقع در قسمت زیرین حجره ها با قول مساعد وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در حال پاکسازی است تا در مرحله بعدی با مشارکت و مساعدت میراث فرهنگی و انجام بهسازی و نصب تجهیزات مورد نیاز به موزه فرهنگی و تاریخی شهرستان خدابنده تبدیل شود.
رئیس اداره اوقاف شهرستان خدابنده گفت: اداره اوقاف شهرستان خدابنده در راستای اجرای طرح جامع این بقعه از ۳ سال پیش تاکنون و بدون استفاده از اعتبارات دولتی، بیش از ۳۶۰ میلیارد ریال از محل عوائد موقوفه قیدار نبی (ع)، برای آزادسازی حریم و خرید املاک مجاور بقعه به تعداد ۱۶ واحد، سنگ فرش و دیوار کشی محوطه با مساحت ۹۰۰۰ متربع و ساخت ۴۰ سرویس بهداشتی مدرن با زیربنای ۱۵۰۰ متربع، هزینه کرده است.
شهر ۸۰ هزار نفری قیدار که در قرن هشتم قمری و زمان ایلخانان، روستایی کوچک بود توسط غازان خان به کابین بلغان خاتون همسرش درآمد و این بانو نیز به خاطر نیک اندیشی و تمایل به انجام کار خیر و ماندگار این روستا را با نیت های صرف در هزینه های جاری بقعه، مساعدت به طلاب علوم دینی و کمک به فقرا و انجام امور خیر، وقف بقعه حضرت قیدار نبی (ع) کرد اکنون با توجه به تبدیل آن به شهر، همه املاک مسکونی و تجاری و اداری مستأجر موقوفه محسوب میشوند و اجاره سالیانه پرداخت می کنند که در نیات این موقوفه صرف و خرج شده و بخشی از آن نیز بابت توسعه و سرمایه گذاری در همین موقوفه مصرف می شود.
کد خبر 5974898منبع: مهر
کلیدواژه: اداره کل اوقاف زنجان وقف شهرستان خدابنده بوشهر شب یلدا دولت سیزدهم سنندج گلستان خطبه های نماز جمعه تبریز کرمانشاه اردبیل مشهد ایلام همدان عکس استانها یلدا قیدار نبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۰۱۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشت الیاف «وش و کنف»؛ اقتصاد سبز در مازندران
ایسنا/مازندران با ورود تکنولوژی به جامعه بشری و تولید البسه و ملزومات این حیطه کاشت بسیاری از گیاهان با ارزش همانند الیاف پنبه، وش و کنف جای خود را به الیاف مصنوعی داد و موجب شد تا این اقتصاد سبز رو به فراموشی رود.
بسیاری از مشاغل سنتی و صنایع هنری ایران با آن قدمت چندین هزار ساله که ریشه در آب و خاک و ذهن و قلب تک تک ما دارد، این روزها میرود که به فراموشی سپرده شود.
ورود تکنولوژی و تولید انواع البسه و کالاهای خواب سبب شده که مردم به راحتی به این اجناس دسترسی داشته باشند. این امر سبب شده که تولیدکنندگان برای تهیه این ملزومات کاربردی در زندگی، برای تهیه مواد اولیه و دوخت سنتی بی نیاز شوند این امر نیز عامل مهمی در از بین رفتن گیاهان نابی شد که دیگر جایگزینی برای آن پیدا نشد.
در این میان نباید فراموش کرد که مازندران مهد تولید الیاف ناب هم بود که در صنایع دستی از آن استفاده میشد زنان هنرمند مازندرانی نه تنها در هنرهای ناب صنایع دستی سرآمد بودند بلکه مواد اولیه آن که از الیاف بود را خود تولید میکردند و حتی رنگرزی را هم انجام میدادند.
خودکفایی در این حوزه و انواع تولیدات رنگارنگ از پارچههای نفیس روح و جان مردم را صیقل داده و اوقات فراغتی سرشار از شور و نشاط در زنان ایجاد میکرد این تولیدات که معمولا به شکل گروهی انجام میشد حس دوستی و نزدیکی را بین خانوادههای روستایی بیش از بیش فراهم میکرد.
ساده زیستی و سبک زندگی سالم بدور از هیاهو و مدپرستی روح آنها را لطیف و زندگی را برای آنان زیباتر و آسانتر از آنچه امروزه شاهد هستیم فراهم کرده بود.
روزگاری که از اختلاف بر سر تجملات و چشم و هم چشمی خبری نبود، صلح و آشتی بر جوامع بشری حکمرانی میکرد؛ زنان این مرز و بوم در کنار همسران و خانواده براساس موقعیت جغرافیایی به هنر دست در قالب صنایع دستی میپرداختند که در نهایت موجب هویت بخشی و برگی از تاریخ این مرز و بوم شد.
در این خصوص پای صحبت یکی از مادران مازندرانی نشستیم تا از صنایع دستی قدیم که زنان روستا به آن مشغول بودند برایمان بگوید.
«شمد بافی»
سکینه خاتون نجف زاده مادر ۸۲ ساله بابلی با اشاره به اینکه برای دوخت «شمد» لازم بود گیاه وش بکاریم، گفت: گیاه وش گیاهی به طول یک متر بود که زنان روستا در باغ خود کنار دیگر محصولات کشت میکردند این گیاه بعد از مدتی تخم میداد و به مرحله برداشت میرسید ما این گیاه را برداشت کرده و تخم و پوست گیاه را از بدنه گیاه جدا میکردیم.
وی افزود: این پوست جدا شده را که به صورت رشته نخ بود به دور دستگاه کوچک دستی به نام رشته یا دوک نخ ریسی یا مهرپیچ داده بصورت کلاف در میآوردیم.
این هنرمند بابلی یادآور شد: در مرحله سوم آن را داخل ظرف بزرگ مخصوص که شبیه یک دیگ بزرگ بود قرار داده و همراه با آب و مقداری خاکستر آتش کاملا حرارت داده و وقتی کاملا پخته میشد از داخل دیگ خارج میکردیم.
نجف زاده اظهار کرد: در مرحله آخر آنرا در داخل رودخانه روان قرار داده و با سنگ یا چوب کاملا میکوبیدیم و زیر آفتاب گذاشته تا خشک شود با این کار رنگ الیاف کاملا سفید میشد.
وی تصریح کرد: این الیاف را از جای بلند بوسیله یک دستگاه مخصوص کوچک از بالا به پایین آویزان کرده و با مهارت به صورت کلاف های نخ درمیآوردیم تا آماده بافندگی شوند.
وی ادامه داد: این نخهای آماده را به کرچال میبردیم و صاحب کرچال از آن شمد و دستمال سر و... میبافت.
«الیاف کنف»
نجف زاده یادآور شد: یکی دیگر از الیافهای مهمی که در قدیم در باغات شهرستان بابل کشت میشد گیاه کنف بود که چند متر طول داشت، این گیاه بلند قامت بعد از تخم دهی به مرحله برداشت میرسید.
وی افزود: با جداکردن تخم از الیاف کنف، چوب کنف را با خود به زمین شالیزاری میبردیم به اندازه طول الیاف کنف، زمین را کنده و کنف را داخل آن چال میکردیم و به مدت هفت شبانه روز داخل این زمین باتلاقی قرار میگرفت.
وی تصریح کرد: بعد از هفت روز این کنف را بیرون آورده و با آب روان رودخانه کاملا شستشو داده و پوست را از بدنه چوب کنف جدا میکردیم.
نجف زاده خاطرنشان کرد: این الیاف را که به صورت تارهای نخ در میآمد به صورت کلاف درآورده و با آن ریسمان میبافتیم. همچنین از آن در دوخت و دوز و به عنوان مثال برای بافت حصیر، باربندها استفاده میکردیم.
وی گفت: نکته قابل توجه این بود که بعد از برداشت، همه زنان روستا کنار هم جمع شده و در این کار بهم کمک میکردند.
نجف زاده یادآور شد: هرچند بسیاری از هنرهای صنایع دستی که از اجداد ما به ارث رسیده در طول زمان از بین رفته و فقط نامی از آن باقی مانده است اما متاسفانه بسیاری از گیاهان موثر و نابی که میتوانست نقش مهمی در اقتصاد خانواده داشته و مواد اولیه تولید باشد نیز از بین رفته و امروزه الیاف مصنوعی جای آن را گرفته که هیچ یک خاصیت ارزنده این الیاف طبیعی را ندارد.
وی افزود: استفاده از این پارچهها نه تنها سبب سلامت جسم و روح میشد بلکه در تابستان بسیار خنک و عرقگیر بود لذا برخی از الیاف وش دستمال درست کرده و به سر میبستند تا در تابستان از گرمای شدید در امان باشند.
به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه سال ۱۴۰۳ با شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» نامگذاری شده است، آنچه قابل اعتناست توجه همه اقشار جامعه برای تحقق این الگو و رسیدن به توسعه اقتصادی است.
احیای فعالیتهای اقتصادی خرد و خانگی، سرمایهگذاری در سطوح مختلف، واگذاری برخی از پروژههای اقتصادی به بخش خصوصی سبب میشود تا مردم در کنار دولت به بالندگی کشور و رسیدن به اهداف توسعهای بپردازند.
کشت الیاف در زمینهای زراعی یکی از اقداماتی است که علاوه بر ایجاد اشتغال پایدار در روستاها، مهاجرت معکوس، جلوگیری از تغییر کاربری کشاورزی به ساخت و سازها، به صیانت از محیط زیست کمک کرده و سنتهای اصیل نیز حفظ میشوند. بنابر این با داشتن یک صنعت پاک، اقتصاد مازندران همیشه سبز میماند.
انتهای پیام